dinsdag 23 december 2008

sliertjessoep

Kaat was nog maar een kleine meid, toen zij kennismaakte met sliertjessoep; haar moeder maakte kippensoep, met veel vermicelli, want dat vond haar vader zo lekker. de liefde voor sliertjes zit vreselijk in de familie, echt een kind van haar vader dus...
vroeger kocht je kippen, waar de organen en het halsje in plastic verpakt in de kip zaten opgeborgen en onder andere daarvan werd bouillon getrokken. was de bouillon goed genoeg, dan werd het vlees er uit genomen, en om af te koelen op een bord op het aanrecht gelegd. meestal werd het een gevecht tussen Kaat en d'r broertje, wie deze keer het halsje mocht afkluiven... vette hap...



toen Kaat rond haar zeventiende bij haar vriendje thuiskwam, was het op zondag altijd soep eten; sliertjessoep gemaakt door Pa en getrokken van rundvlees. daar kwam het recept bij Opa vandaan, nèt weer even anders natuurlijk, ieder geeft er zijn eigen draai aan, maar allemaal hartstikke lekker! de enkele keer dat Kaat bij - nu ex - schoonMa op visite gaat, staat de soep al te pruttelen wanneer ze aan komt fietsen.
het vriendje bleef, nam de traditie over en voegde er het zijne aan toe. en nu is Kaat weer alleen, maar ze heeft van haar vriend wèl geleerd hoe ze soep moet koken!

en zo heeft Kaat net het laatste beetje sliertjessoep uit de pan geschraapt, mmm... wat is dàt lekker!

een, twee, drie, vier...

hoedje van, hoedje van... hoedje van papier.

en als het hoedje dan niet past, zet ik het in de glazenkast.

Kaat leerde het liedje op de kleuterschool en bij het zingen, zag ze altijd een kast voor zich, die helemaal vol stond met glazen. Hoe moest in vredesnaam dat hoedje er nog bij, dat zou toch nooit passen?
Je zou het natuurlijk kunnen proberen, de glazen een beetje verschuiven, dan lukt het vanzelf. Maar Kaat's moeder had nog zó gezegd, toen Kaat ging helpen met afwassen, "niet aan de glazen zitten, die doe ik zelf, ik ben veel te bang dat ze breken". Maar dat ging over het afwassen, verschuiven is iets heel anders, je hoeft de glazen niet eens op te pakken.
Toch verschuiven? Dat hoedje moest toch de kast in, als het niet paste... Wacht even, we zetten het nog een keertje op, goed aan de rand trekken, dan lukt het vast en hebben we het glazenkastprobleem ge-"tackled". ...niks hoor, 't hoedje wil niet passen.
Dan toch schuiven... voorzichtig... o nee he, het schuiven gaat goed, maar de mouw van je trui sleept een hele rits glazen mee, die keurig netjes om de beurt op de grond aan stukken slaan.

Een, twee drie, vier... wat een náár liedje!

vrijdag 12 december 2008

dropveter



vroeger op de lagere school, was bij het trakteren, het snoep waar drop in was verwerkt zeer populair; droplollies, zachte dropkabels met rood erlangs, dropstaven, schuine droppen, dropveters.
sommigen van Kaat's klasgenoten, pulkten eerst het rood van de dropkabels af en aten daarna de rest pas op. anderen probeerden figuren te zuigen in hun dropstaven, daar moest je dan wel een hele studie van maken, want dat is helemaal zo gemakkelijk nog niet.
de dropveters waren strak opgerold en in het midden van het rolletje zat een felgekleurd balletje. of dat balletje nou een toverballetje was of gewoon een zuurtje, daar is Kaat nooit achter gekomen. zij koos liever een schuine drop, dat was zoute drop en dus veel pittiger.
op verjaardagsfeestjes werden zekere spelletjes gedaan met dropveters; met zijn tweetjes één dropveter, ieder een eindje in zijn/haar mond en dan snel naar elkaar toe eten. dat spelletje was in de zesde klas een stuk leuker dan in de tweede...

blaadjes


Kaat ligt in de schaduw van een boom. Een lauwig briesje doet de boomblaadjes traag bewegen. Over het blauw van de lucht hangt een vochtig waasje. Het zonlicht is haast wit, zo fel. het groen aan de onderkant van de blaadjes is het enige, dat verfrissing geeft.

folklore



dinsdag 9 december 2008

paars




warm
zacht
geheimzinnig
sensueel
paars houdt van Kaat

juffertje in het groen



nu de natuur een beetje chagrijnig is, gaan Kaats' gedachten naar een ander jaargetijde en buiten. wanneer ze fietst tussen de weilanden door, kletst ze met koeien, konijntjes en waterhoentjes. al dat groen met een blauwe Hollandse lucht er boven geeft Kaat rust en tegelijkertijd energie. de energie gebruikt ze om het najaar en de winter door te komen, de rust en de beelden van de zomer verwerkte ze in een warme sjaal.