kerrierijst

Kaat heeft altijd graag gekampeerd. Tegenwoordig doet ze dat heel luxueus in een tourcaravan, maar er is een tijd geweest dat ze haar vakanties doorbracht in een tent.
De eerste keer kamperen met haar vriendje, staat haar nog helder voor ogen; vriendje had nog geen rijbewijs, dus ze werden door zijn pa met de auto gebracht. Het tentje bleek piepklein, maar ach... wat heb je voor ruimte nodig wanneer je voor het eerst een weeklang dag en nacht samen bent...
Jaren daarvóór was Kaat bij de verkennerij en dat was natuurlijk ook kamperen geblazen, in hele grote tenten, maar ook op een strozak in een oude koeienschuur, in een hooiberg of gewoon buiten onder de sterren.
Kaat was Kaatje en een jaar of vier, toen ze ontdekte dat ze wel iets had met tenten: tijdens het winkelen in een warenhuis, was ze ineens verdwenen. Zoeken hielp niet en verschillende keren omroepen, deed haar ook niet opduiken. Totdat een van de personeelsleden iets zag bewegen in een van de geëtaleerde tenten: daar op het kunstgras, achter in een tentje, was Kaatje voor een denkbeeldig gezin thee aan het schenken.
De eerste echte kennismaking met kamperen, was toen Kaat 5 of 6 was. Ze werd door Tante uitgenodigd samen met haar twee jaar oudere nicht een weekje te gaan kamperen op een camping vlakbij Den Haag. Groot feest natuurlijk!
Voor de goede orde had Tante wat kampregels opgesteld en toen de tent eenmaal stond, kregen de meisjes te horen, dat ze zich daar in ieder geval aan dienden te houden, anders zou het kamperen snel afgelopen zijn. Het werd een onvergetelijke week, de beide nichten en hun Tante halen nog steeds de herinneringen op aan het kampeerfeest.
Bij het boodschappen doen in de kampwinkel, werd op een dag de aandacht getrokken door een bijzondere aanbieding, kip met kerrierijst, iets wat normaal een lange bereidingstijd vergt, zou in een wip klaar zijn, heel handig voor op de camping! Met Kaat geen probleem, maar Nicht was bij de aanschaf van het eten al een beetje aan het sputteren geraakt, "dat kerriegedoe lust ik niet". "Heb je het dan wel eens gegeten?" was de vraag van Tante. "Nee dat niet, maar..."
Dan moest Nicht het toch maar eens proberen en... volgens de kampregels, kon je eten wat de pot schafte of anders niets... Na zo'n dag alleen maar buiten, was zelfs Nicht uitgehongerd, er werd geproeft van de kerrierijst, en met zijn drietjes aten ze alles tot de laatste korrel rijst op. "ja... dàt is kamperen".